her şey = hiçbir şey (midir?)

Dizilerdeki baş rol oyuncularının olabildiğince güzel ve yakışıklı kişilerden seçilmesi kuralı, sektörün yazılı olmayan anayasasının değiştirilmesi dahi teklif edilemeyecek olan maddelerindendir.

0 - medhal / epilogue

Ekim 2014'de yazdığım bir yazıyı; Batı Medeniyeti'nin kurucu unsurlarından / babalarından (founder fathers) olan Grek Felsefesi'nin iki önemli aktörünü, Aristo ile Sokrat'ı, onları hem popüler / geniş / yaygın (avam) ve hem de derin ve çok katlı (seçkin / elit / havas) mütekabiliyetler ve alt / yan metinler içeren bir argümantasyon zemininde karşı karşıya getirerek, yeniden yazdım. İşte metroda maruz kaldığım bir ergen muhabbetinden yola çıkarak oluşturduğum o mezkûr yazımın son versiyonu:

1 – Hayat dediğin nedir ki?

Bu metnin finalinde vurgu yapılacağı üzere, 'hayat enigmatik bir sagadır' diyerek en son söyleyeceğimi peşin peşin paylaşmış olayım. 'Nereden çıkardın bunu?' diye itiraz eden varsa, yaşadığımı şu tecrübeyi değerlendirsin lütfen.

Bazen, hiç ummadığınız bir zamanda ve mekânda, öyle bir şey olur ki, ne yapacağınızı bilemez, kilitlenir kalırsınız; adeta 'dumura uğramışsınızdır'! O koşullar altında gerçekleşmesine pek de ihtimal vermediğiniz bir şeye şahit olmanızdan kaynaklanmıştır bu durum. Geçen gün metroda yaşadım durum, işte tam da buna benzer bir şeydi. Yanımda oturan kızın (yazının ilerleyen satırlarında ‘Beni Şaşırtan Kız (BŞK) şeklinde anılacaktır), ayakta dikilen arkadaşıyla, tv’deki diziler ve daha başka bir sürü şey hakkında saçma sapan konuştuktan sonra, aniden (beni şaşırtan usta bir fake'le) kulvar değiştirmesinden bahsediyorum.

Hak bildiğin yolda tek başına kalsan da...

Vicdanen ve aklen doğru olduğuna inandığın yolda tek başına kalsan bile
yılma ve korkma, nihayetinde kazanan sen olacaksın.

Burası dünya YâHû, burası bu kadar işte

Yukarıdaki görsele yapılmış yorum ilâve lâfa gerek bırakmamış.

Onu Twitter hesabında paylaşan @AlaattinCAGIL'a teşekkür ederim.

'Mutlular Diyarı'nın tek mutsuzu ya da ontolojinin epistemolojiyle imtihanı

'Râviyân-ı ahbâr ve nâkılân-ı âsâr ve muhaddisân-ı rûzigâr şöyle rivâyet ederler ki' kürre-i arz'ın bir yerinde üç vakit önce bir belde vardı. O beldede bir kişi hariç, herkes mutluydu; hem de öyle böyle değil, adamakıllı mutluydu. 'Mutlular Diyarı' ismi, anlayacağınız, hak edilmiş bir niteleme idi o belde için.

Mutsuz olan o tek kişinin mutsuzluğu diğerlerinin mutluluğuna şahit oldukça, katmerleniyor, büyüyor, şiddetleniyordu. Mutsuzun mutsuzluğu ile mutluların mutluluğu arasında doğrusal bir korelasyon olduğu da mezkûr rivayetlerin bir parçasıydı. İşte bu yüzden de mutluların mutluluğu, o tek mutsuzun mutsuzluğu arttığı nispette artıyordu.