Ben bizden kestim epeydir ümidimi; Ancak âlim çocuklar kurtaracak inadına sözü ve bizi!

Birçok tariften biri, düşünen hayvandır insan, düşünen ve eğitebilen 

Lakin tashihe muhtaç bu tarif, insan canlıdır ve serâpâ eğitilebilen  

Düşünmek ve eğitim bir müfredat icap ettirir yani söz, logos ve kelâm

  İlm, irfan, hikmet dediğin hepsi kelâmdan sadır olmuş cümlesi hasıl-ı kelâm

Bidayette kelâm var idi, evvelde söz diye başlar hatırla bir kutsal metin

  Ve Oku emriyle açılır ilay-ı kelimetullah oku zira vazifen pek zor ve çetin 

Biz cennetten düştük biz kovulduk ve söz de bizle pislendi ve dünyalı oldu

  Âdem ademe mahkum, kirlenmiş ve günahkar, kelâm ise ilme hal oldu 

Uygarlaştık, bilimselleştik, ilerledik; cosmosu ve higs parçasını keşfettik

  İzanı, insafı ve vicdani, adaleti, şefkati ve Kitab'ı lâkin bu yolda kaybettik 

  Seyran ettik avucumuzdaki çeri çöpü, kaybımıza aldırmadan, bayram ettik

  Dünya çivisinden, işler şirazesinden kurtuldu neden diye bir de sual ettik 

Bir kürsüden bir cemiyete seslenmenin mesuliyeti var, zilletten ağır vebali 

  Kürsü, iddiam var denilen yer, kemâlin makamı ve ama ele de verebilir zevali

 Kürsü, çünkü Adem’in dünyaya duhul ettiği kaya, Musa’nın vahiy aldığı mekan

  Kürsü, İsa’nın sırtında haçıyla çıktığı o tepe, ben sana muhtacım denilen o an 

 Kürsü, Muhammed'in Miraç ettiği nokta, natıkın nutkunun tutulduğu bir zaman

  Kürsü, öğrencilerden bir öğrenci olan öğretmenin ödünç aldığı o kutsal mekân 

‘Dinledim öğrendim, söyledim öğrettim’e inanıyorum, benim amentüm olsun

  ‘Bir ferd-i hakir-i fakir-i Taliban-ı hakikatim’ lafzı benim samimi rehberim olsun 

Öğretmen ve anne muazzez ve mukaddestir, çünkü mürebbi-i beşerdir onlar

  Terbiye eder, tenvir eder ve tedris ederler, zira müessis-i medeniyettir onlar 

Çocuklar, ahh çocuklar, onlar O’na en ziyade muhtaç olan Allah’ın saf kulları

  Çocuklar çoğu yerde zulm altındalar ve ölüyorlar ve dolduramıyorlar okulları  

Söz düştü demiştim, Söz yerde ve Söz O’nu kaldırmaya yemin etmiş olanı bekliyor

  Dünyanın bütün çocukları Söz’ü kaldırmak için sözleştiler ve okullar onları bekliyor 

Ben bizden ümitsizim, bütün ümidim çocuklarda, çocuklarsa o  kulları bekliyor

  O  kullar ki çocukların ihtiyaç duyduğu okulları inşa için hamiyetli kulları bekliyor  

Yetmiş yedi kuşak ötesine yetecek denli zengin olmak, ne demek Karun olmak 

  ‘Harun gibi geldim Harun gibi gideceğim inşallah’tan sonra ne demek Karun olmak 

Karun ol, eyvallah, lakin Harun gibi de hayır et, okul bekliyor çocuklar senden bak

  Sözü kaldırmak için, bizi kurtarmak için okul bekliyor çocuklar senden durma kalk

 Çocuklar dünyanın her yerindeler, isyandalar ve ‘biz Sözüz, Söz Biziz’ diyor

  Çocuklar isyan ettikçe Söz silkiniyor, kendine geliyor Söz ve yerden kalkıyor  

 Söz ve çocuklar kadîm ‘Evami-i Aşere’ için, İnsan Ahd-i Kadîm için uğraşmakta

  O Ahd-i Kadîm ki bizim için; bizi, Sözü ve çocukları kurtarmak için uğraşmakta 

Eeyy şair de ki onlara şiir ve şuur akrabadır, ve şair şuurun tecessüm etmiş hali 

Şair gönlünde daimi bir çocuk tecessüsü besleyen insanın hesapsız dervişane hali 

Eyy hazirun, tükendi söz ve nihayet muhabbet hidayete erdi 

 Umarım o  okullar ve o çocuklar beraber sonunda kifayete erdi