benzersiz ve kibirli ve ama korkunç en çok da; anthropos deinos! veled-i gayr-i tabii görmekte epeydir gaia onu; bir şehrengiz, cosmic bir ritual, bir 'VİVA la MUERTE!' patlangacı olarak yok oluş yazgısı işte bundan. zalim ve mütecaviz bir fail için yok ederken yok olmak ne ironik ve ne fevkalâde yakışıklı bir finaldir öyle!..
demiourgos'a evrilirken oysa, poiesis kipindeydi, zarif, latif, saygılı bir fail. öyle kozmik cürümlere battı ki sonra, vahşi ve zalim; deinos, sıfat kıyafetinden soyunup özel isim yazıldı ona: anthropos deinos.
o mütevazı ve gaiaperest özne, o harika Varlık ve tepeden tırnağa yaratıcı o anthropos, demiourgos oldu önce; derken cingiz'e ve kubilay'a rahmet okutan bir zalim ve yıkım müteahhidi sonra. bu yüzden gaia yok edecek onu. tin ve tarihin nirvana'sında bu yok oluş, dasein'ın ve Varlık'ının trajik dilemasıdır olsa olsa.
nihai ödeşme, finaldeki adalet ve kozmik karma formatlandı; angts hakim anthropos semalarında ve şiddetli bir titreme. belli ve kaçınılmaz: yok ederek yok oluyor anthropos deinos işte. ne batan gemi, ne güvertesinde şezlong kavgasına tutuşmuş o ahmaklar ve ne de son ezgiyi çalan o vazifeşinas orkestra görünmekte sahnede, yok ederek yok oldu anthropos deinos ve ağladı ardından hiç kimse!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder