Bilirler ki Dicle kıyısındaki o mazlum kuzular, Ömer gelecektir ve mutlaka hesaba çekilecektir o zalim kurtlar!

 

Kadim meselleri, Adalet’e dair hikmetlerle bezeli esaslı ve ezeli kıssaları önemserim. 'Sevgi dolu melodik bir ses', diye başlar, onlardan birisi, ve'tepeden tırnağa tecessüm etmiş merhamet olan bir ses, mutlak boşluğa baktı ve Adalet olsun dedi, ADALET', diye de devam eder.

Ve Evren ve mevcudat işte o anda, o avaz ve nazar ve o adalet üzre kurulmuştur. Adalet aşkına atar nabızlar, evet, böyle olmalı tastamam olanlar ve olamayanlar, inanırım buna ve bunu bilirim.

Adaleti çekerseniz altından, varoluş duramaz ayakta, yalpalar ve düşer. Dicle’nin kıyısında o kuzular, kendilerini kurtaracak olanı beklerken o mazlum kuzular, daima umutlular ve bilirler ki Ömer gelecektir ve hesaba çekilecektir o zalim kurtlar. Kurtların avcı ve kuzuların ise mutsuz ve ebedi avlar oldukları bir Dicle meseli ne işe yarar, ne işe yarar Adalet ehlinin galebe çalmadığı bir mesel, söyleyin ne işe yarar?

Memleketin birinde Adalet, şayet en çok adalet diyenlerce tepeleniyorsa adalet, örseleniyorsa mütemadiyen memleketin tekinde Adalet, işler iyiye gitmiyordur ve işler ilânihaye de iyiye gitmeyecektir demektir. 'Açım, n'olur ekmek verin, açım!'  diyene uzatmadığında elini, ölür o, açlıktan ölür, bu olur. 'Adalet istiyorum, sadece Adalet!' diyene döndüğünde sırtını, bu sefer ne olur?

Adil muameleye kavuşamayana bigâne kaldığında sen, o, sonsuza kadar muazzeb olur, ebediyen muzdarip olur ve elleri de tabii ki yakanda olur; yani, işte bu olur ve gerçekten de sadece bu olur.

Evren, meselâ higs bozonu ve galaksiler, bir ödeşmedir, bir mütekabiliyet ve adil bir karşılıklılık halidir evren. Evren, gübreyi gübreyle ve gülü de gülle tartan bir mahkemedir, başka ne olabilirdi ki zaten? Sen varoluşa adil oldun mu, mevcudat da sana muadil davranır ve hiç şüphesiz adil.

Korkmalıyız, bir köşesinde varlığın, mütemadi örselenirse adalet, bu kanserdir ve çürütür varoluşu, bu vebadır, korkmalıyız. Gülü gülle ve zulmü de zulümle tartmak sanatçısıdır evren, adaleti tepelemekten işte bu yüzden korkmalıyız.

Adaleti çekerseniz altından, vallahi varoluş duramaz ayakta, yalpalar ve düşer. Dicle’nin kıyısındaki o kuzular, kendilerini kurtaracak olanı beklerken o mazlum kuzular, daima umutlular ve bilirler ki Ömer gelecektir ve mutlaka hesaba çekilecektir o zalim kurtlar.

Kurtların avcı ve kuzuların ise mutsuz ve ebedi avlar oldukları bir Dicle meseli ne işe yarar, ne işe yarar Adalet ehlinin galebe çalmadığı bir mesel, söyleyin ne işe yarar?

Bir çığlık, bir nida, avaz avaz yayılır varoluşun derinliklerinde, Ömeerr, Ömeerrr! O Dicle ve o talihsiz kuzular Ömerlerini beklerken, Ömerlerini beklerken o çağ ve o coğrafya, zalim kurtlar galebe çalmaya devam ederler.

Galebe çalmaya devam etse de o zalim kurtlar; Ben bilir ve inanırım ki, Ömer elbet gelecektir ve artık gülebilecektir o mazlum kuzular.

Mutlaka ve nasılsa!