Kaldırmasan da düştüğümde, düştüğünde kaldıracağım!

Kardeşiz Biz.

Anlaşamayız bazen; tartışıp kavga ettiğimiz, küstüğümüz de olur.
Kardeş olduğumuz gerçeği sonunda galebe çalar, kucaklaşırız gene.

Sonradan pişman olduğumuz ağır şeyler söylemedik mi diğerine?

Birbirimizin canını yakacak sözlerden bahsediyorum; oh, evet, söyledik öylelerini de! 
Hatta, hatta yumruk yumruğa birbirimize girdiğimiz bile oldu, öyle değil mi?

Ancak bütün bu tartışmalar, yanlış anlamalar, öfke nöbetleri, sözle ya da fiziki müdahalelerle canını yakmalarımız birbirimizin, bahsettiğim o temel, o derin, o ontolojik hakikati ortadan kaldıramıyor işte.

O hakikat çok basit ve sen de ben de bunu çok iyi biliyoruz ki; BİZ KARDEŞİZ!

İşte bu yüzden kardeşim, düştüğümde, beni kaldırmamışsan şayet; anlık bir öfke sonucu, kaldırmaktan imtina etmişsen bile beni; ben, düştüğünde kaldıracağım seni.

Düştüğümde, her ne sebeple olursa olsun, beni kaldırmamışsan bile, tekrar ve tekrar söz veriyorum ve yemin ediyorum ki kardeşim, mutlaka kaldıracağım seni düştüğünde!

Kaldırmasan da düştüğümde, düştüğünde kaldıracağım!