Seni b.k'a batıran herkes düşmanın, b.k'tan kurtaran herkes ise dostun değildir

Sevdiğim bir Uzak Doğu (Çin ya da Japon) kıssasını paylaşacağım. 

Barındırdığı bir kelimenin nezih olmadığı aşikâr. Ancak, meseli / mesajı öyle güçlü ki, 'bu kadar kusur kadı kızında da olur' diyerek işin o tarafına takılmayacağınızı ümîd ediyorum.

İşte o kıssa:

Memleketin birinde o yıl kış pek yaman geçiyormuş.

Öyle ki, bütün akarsular ve göller buza kesmiş; nefes alırken ciğerleri soğuk havadan zarar gören insanların bazıları hayatlarını kaybetmiş; damdan dama atlayan kediler donup öylece havada kalakalmış. 

Tam bir 'kış mareşal hayatı esir aldı' hali anlayacağınız.

İşte bu ortamda, yiyecek bulmak için burnunu saklandığı ahırdan dışarı çıkaran bir serçecik, o müthiş soğukla karşılaşır karşılaşmaz, yediği şokun tesiriyle, düşüp bayılmış. 

Tam donmak üzere iken, durumun farkına varan ahırdaki iyiliksever bir manda üzerine pisleyerek onu ölümden kurtarmış. 

Manda pisliğinin, başı hariç, geri kalan her yerini saran o sıcacık dokunuşuyla iliği kemiği ısınan serçecik kendisine gelmiş. Bu sefer de aşırı sıcaklayan, üstüne üstlük o kesif ve iğrenç kokuya maruz kalan serçe, manda pisliğinden kurtulmak için, debelenmeye başlamış.

Ancak çırpındıkça, kurtulacağına, daha da batmış.

Tam başının tamamı da pisliğin içinde kaybolmak üzereyken, birisi tarafından b.k'tan çekilip çıkarılmış.

Kurtarıcısına şükran dolu gözlerle bakan minik serçeciğin hayatının son anları, iştahla açılmış bir ağza doğru, kendisini kurtaran kedinin pençesinde yaptığı o kısacık seyahat olmuş.

Bu minicik kıssadan çıkarılacak dersler:

1 – Üzerine pisleyip seni b.k’a batıran herkes düşmanın değildir.

2 - Boğazına kadar b.k'a batmanın kötü olmadığı, hatta, hayat kurtardığı durumlar vardır.

3 – Boğazına kadar b.k’a battığında, şuursuzca debelenmek seni kurtarmaz.

4 - Seni battığın b.k'tan çıkaran herkes dostun değildir.